List pasterski Episkopatu Polski zapowiadający obchody XXI Dnia Papieskiego.

Umiłowani w Chrystusie Panu Siostry i Bracia!

Bóg po stworzeniu świata nie porzucił go i nie przestał troszczyć się o niego. Jako najlepszy Ojciec nieustannie interesuje się życiem swoich dzieci. Widząc w raju samotność Adama powołał do istnienia Ewę. Mężczyzna i kobieta stali się odtąd wzajemnym darem dla siebie. Podkreślając nierozerwalność relacji małżeńskiej, Chrystus nadał jej charakter sakramentalny. W ten sposób poprzez łaskę przychodzi z pomocą ludziom, którzy chcą zbudować trwałą wspólnotę rodzinną.

Obserwacja różnych przejawów zła i doświadczenie cierpienia zdają się jednak przeczyć prawdzie o nieustannej opiece Boga nad człowiekiem i światem. Dziś w ludzkich sercach zamiast postawy zaufania wobec Stwórcy często pojawia się lęk, strach i niepewność. Przeżywając, w łączności z papieżem Franciszkiem, XXI Dzień Papieski wracamy więc do orędzia nadziei, które na początku swojego pontyfikatu przypomniał św. Jan Paweł II. Chrystusowe wezwanie Nie lękajcie się! Papież skierował najpierw do świata, który był wówczas dramatycznie podzielony na dwa bloki polityczno-militarne. To przesłanie przeznaczone było również dla Kościoła, który w wyniku błędnych interpretacji postanowień Soboru Watykańskiego II przeżywał trudne chwile.

Homilia Przewielebnego Ojca Jeana Pateau Opata Opactwa Matki Bożej w Fontgombault
(Fontgombault, 29 czerwca 2021 r.)

Tu es Petrus et super hanc petram aedificabo Ecclesiam meam. Ty jesteś Opoką, a na tej Opoce zbuduję Kościół mój. (Mt 16,18)

Drodzy Bracia i Siostry, Moi Najdrożsi Synowie!

Rozpoznać Chrystusa – to właśnie troska o prawdę. Z tej troski zdaje się wynikać pytanie zadane przez Pana jego apostołom, a szczególnie Piotrowi, który odpowiada w imieniu wszystkich.

Odpowiedź wcale nie jest oczywista, o czym świadczą różne, przedstawiane przez apostołów sądy ludzkie na temat tożsamości Syna Człowieczego. „Jedni (mają Go) za Jana Chrzciciela, drudzy za Eliasza, a inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków” (Mt 16,14).

Rozpoznać Syna Człowieczego, to znaczy także przyjąć misję. Wyznanie św. Piotra w Cezarei otwiera nowy etap w dokonywanym stopniowo przez Chrystusa objawianiu Jego przyszłej Męki i Zmartwychwstania: Odtąd począł Jezus okazywać uczniom swoim, że potrzeba, aby szedł do Jeruzalem i tam cierpiał wiele od starszych i uczonych w Piśmie, i przedniejszych kapłanów; i był zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstał (Mt 16,21).

ACTUS DEDICATIONIS HUMANI GENERIS IESU CHRISTO REGI.

Iesu dulcíssime, Redémptor humáni géneris, réspice nos ad altáre tuum humíllime provolútos. Tui sumus, tui esse vólumus. Quo autem tibi coniúncti fírmius esse possímus, en hódie sacratíssimo Cordi tuo se quisque nostrum sponte dédicat. Te quidem multi novére numquam; te, spretis mandátis tuis, multi repudiárunt. Miserére utrorúmque, benigníssime Iesu, atque ad sanctum Cor tuum rape univérsos. Rex esto, Dómine, nec fidélium tantum qui nullo témpore discéssere a te, sed étiam prodigórum filiórum qui te reliquérunt. Fac hos, ut domum patérnam cito répetant, ne miséria et fame péreant. Rex esto eórum, quos aut opiniónum error decéptos habet, aut discórdia separátos, eósque ad portum veritátis atque ad unitátem fídei révoca, ut brevi fiat unum ovíle et unus pastor. Largíre, Dómine, Ecclésiæ tuæ secúram cum incolumitáte libertátem; largíre cunctis géntibus tranquillitátem órdinis; pérfice, ut ab utróque terræ vértice una résonet vox: Sit laus divíno Cordi, per quod nobis parta salus: ipsi glória et honor in sǽcula. Amen.

Akt poświęcenia rodzaju ludzkiego Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. O Jezu Najsłodszy, Odkupicielu rodzaju ludzkiego, wejrzyj na nas, korzących się u stóp Twego ołtarza. Twoją jesteśmy własnością i do Ciebie należeć chcemy. Oto dzisiaj każdy z nas oddaje się dobrowolnie Najświętszemu Sercu Twemu, aby jeszcze ściślej zjednoczyć się z Tobą. Wielu nie zna Ciebie wcale, wielu odwróciło się od Ciebie, wzgardziwszy przykazaniami Twymi. Zlituj się nad jednymi i drugimi, o Jezu Najłaskawszy, i pociągnij wszystkich do świętego Serca swego. Królem bądź nam, o Panie, nie tylko wiernym, którzy nigdy nie odstąpili od Ciebie, ale i synom marnotrawnym, którzy Cię opuścili. Spraw, aby do domu rodzicielskiego wrócili co prędzej i nie zginęli z nędzy i głodu. Króluj tym, których albo błędne mniemania uwiodły, albo niezgoda oddziela; przywiedź ich do przystani prawdy i jedności wiary, aby rychło nastała jedna owczarnia i jeden pasterz. Użycz Kościołowi Twemu bezpiecznej wolności. Udziel wszystkim narodom spokoju i ładu. Spraw, aby ze wszystkiej ziemi, od końca do końca, jeden brzmiał głos: Chwała bądź Bożemu Sercu, przez które stało się nam zbawienie. Jemu cześć i chwała na wieki. Amen.

Homilia Przewielebnego Ojca Jeana Pateau, Opata Opactwa Matki Bożej w Fontgombault.
(Fontgombault, 3 czerwca 2021 r.)

Drodzy Bracia i Siostry, Moi Najdrożsi Synowie!

W Wielki Czwartek wieczorem Kościół wspominał ustanowienie Eucharystii w szerszym kontekście wydarzeń Triduum Paschalnego: skazania Pana Jezusa, Jego Męki i Śmierci na Krzyżu, wreszcie Jego Zmartwychwstania.

Dziś Kościół w sposób szczególny zaprasza nas do rozważania tej tajemnicy jako sposobu wejścia w komunię z Panem i wielbienia Go. Do ustanowienia tej uroczystości istotnie przyczyniły się objawienia prywatne, które w XIII w. otrzymała św. Julianna, augustianka z klasztoru-leprozorium Mont Cornillon.