Drukuj

14 IX 2011 (Podwyższenie Krzyża Świętego) w IV-tą rocznicę wejścia w życie Motu proprio Ojca św. Benedykta XVI ?Summorum Pontificum? oraz w XV?tą rocznicę sprawowania Mszy świętej trydenckiej w Warszawie a od lipca 2011 r., utworzenia przy kościele św. Klemensa Duszpasterstwa Wiernych Tradycji Łacińskiej w Archidiecezji Warszawskiej serdecznie zapraszamy do udziału w dziękczynieniu składanym Panu Bogu podczas uroczystej Mszy świętej o godz. 19:30.

SŁOWO BOŻE W CZASIE DZIĘKCZYNNEJ EUCHARYSTII WYGŁOSI JEGO EMINENCJA KAZIMIERZ KARDYNAŁ NYCZ ARCYBISKUP METROPOLITA WARSZAWSKI.


Mszę świętą z asystą w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego sprawować będzie O. Krzysztof Stępowski CSsR Duszpasterz Wiernych Tradycji Łacińskiej w Archidiecezji Warszawskiej.

Benedicamus Patrem, et Filium, cum Sancto Spiritu.
Laudemus, et superexaltemus eum in s?cula.

Benedictus es, Domine, in firmamento c?li.
Et laudabilis, et gloriosus, et superexaltatus in s?cula.

Domine, exaudis orationem mean.
Et clamor meus ad te veniat.

Dominus vobiscum.
Et cum spiritu tuo.

Oremus.
Deus, cujus misericordi? non est numerus,
et bonitatis infinitus est thesaurus:
piissim? maiestati tu? pro collatis donis gratias agimus,
tuam semper clementiam exorantes;
ut, qui petentibus postulata concedis, eosdem non deserens,
ad pr?mia futura disponas.
Per Christum Dominum nostrum. Amen.

 

Z historii i współczesności Mszy świętej trydenckiej w Warszawie od 1996 do 2011 r.

Początki starań o regularne odprawianie mszy świętej w klasycznym rycie rzymskim w Warszawie wiążą się z gronem osób, które w latach 90-tych XX wieku zainteresowały się starą liturgią. Byli to przede wszystkim studenci różnych kierunków, związani między innymi z duszpasterstwem akademickim przy kościele św. Anny. Przy okazji różnych spotkań poświęconym wierze, historii czy kulturze pojawiała się tematyka starego rytu. Poznawany najpierw poprzez lektury, budził coraz żywsze pragnienie przeżycia tej liturgii ?na żywo?.

Okazję do uczestniczenia w mszach w formie nadzwyczajnej rytu rzymskiego dawały również wizyty przyjeżdżających do Warszawy księży z Bractwa św. Piotra czy innych księży odprawiających msze święte w tym rycie. Istotną rolę odegrały także pielgrzymki do Chartres. Możliwość uczestniczenia tam w mszy sprawowanej uroczyście, choć w warunkach polowych, wreszcie msza (zwykle pontyfikalna) na zakończenie odprawiana w pięknej gotyckiej katedrze, to wszystko budziło zachwyt i pragnienie, by bogactwem tego rytu cieszyć się także u nas.

W 1996 roku starania u władz archidiecezjalnych zwieńczone zostały wdaniem dekretu wyznaczającego ks. Jan Szymborskiego do celebracji mszy klasycznej. Ks. Jan Szymborski doskonale pamiętał ten ryt, choć jednocześnie był jednym z pierwszych w Warszawie którzy odprawiali nowy ryt. Na miejsce odprawiania wybrany został kościół parafialny pw. Dzieciątka Jezus na warszawskim Żoliborzu, gdzie rezydował ks. Jan Szymborski. Pierwsza msza święta  odprawiona została w Niedzielę Trójcy Przenajświętszej a potem już w każdą niedzielę i święta (z ewentualną przerwą w okresie wakacyjnym). Niedogodnością była godzina 16, przesunięta później na 13.

Od 2003 roku (Niedziela Siedemdziesiątnicy) mszę świętą zaczyna odprawiać O. Krzysztof Stępowski redemptorysta, podejmując jednocześnie obowiązki duszpasterskie po ks. Prałacie Janie Szymborskim, zgodnie z dekretem J.E. Józefa Kardynała Glempa, Arcybiskupa Metropolity Warszawskiego, Prymasa Polski, wydanego 22 stycznia 2003 roku. Mieszkanie O. Krzysztofa w klasztorze na Pieszej stworzyła możliwość częstszego sprawowania liturgii łacińskiej. Również informacje w ogłoszeniach i w gablocie przez kościołem św. Benona,  pielgrzymki, szereg wywiadów, wydawane biuletyny oraz późniejsza strona internetowa kościoła niewątpliwie zaczęły promować ten obrządek. Z czasem zmieniono również godzinę celebracji w niedzielę z 13:30 na 10 a w tygodniu z godz. 18 na 19.

Uroczystym podsumowaniem tego okresu była msza święta sprawowana z okazji 10-lecia celebracji w Warszawie, w której uczestniczył J.E. ks. bp. Piotr Jarecki, przypadająca mniej więcej w tym samym czasie, co liturgiczne wspomnienie św. Benona.

Historia mszy św. łacińskiej w Warszawie związana jest także z konkretnymi miejscami jej celebrowania. Pierwszym miejscem odprawiania mszy świętej w latach 1996-1997 był kościół parafialny pw. Dzieciątka Jezus na Żoliborzu.

Następnym miejscem w latach 1997-2000 była niewielka kaplica rektorska pw. Niepokalanego Poczęcia NMP na Krakowskim Przedmieściu, zwana potocznie ?Res sacra miser?. W kaplicy tej odprawiane są msze w klasycznym rycie rzymskim na rozpoczęcie sierpniowej pielgrzymki na Jasną Górę.

W latach 2000-2001 był to gotycki kościół pw. Nawiedzenia NMP na Nowym Mieście. Jest to piękna świątynia, której wielkość i wnętrze, także akustyka znakomicie sprzyja głębokiej modlitwie?

Od 2001 miejscem regularnego odprawiania rzymskiej liturgii w jej klasycznej formie był kościół rektorski pw. św. Benona na ul. Pieszej, sąsiadujący zresztą z kościołem parafialnym pw. Nawiedzenia NMP. W tym kościele o czym współcześni nie zawsze pamiętają, pracował w XVIII św. Klemens M. Hofbauer, zwany apostołem Warszawy. On to godne i pobożne sprawowane liturgii uczynił jednym z narzędzi swego ówczesnego redemptorystowskiego apostolatu. Liturgia tradycyjna u św. Benona sprawowana była do końca czerwca 2011 a więc całe 10 lat.

Od lipca 2011 kościołem celebracji liturgii trydenckiej jest kościół pod wezwaniem św. Klemensa Hofbauera na warszawskiej Woli. Ten kościół, decyzją Arcybiskupa Warszawskiego J. E. Kazimierza Kardynała Nycza staje się również siedzibą Duszpasterstwa Wiernych Tradycji Łacińskiej w Archidiecezji Warszawskiej a duszpasterską troską nad wiernymi korzystającymi z nadzwyczajnej formy rytu rzymskiego Arcybiskup Warszawski powierzał dotychczasowemu opiekunowi tego środowiska Ojcu Krzysztofowi Stępowskiemu CSsR. W tym kościele niedzielna msza święta trydencka sprawowana jest o godz. 14 a w dniach tygodnia zgodnie z ogłoszeniami o godz. 9:30 lub wieczorem o 19:30.

Duszpasterstwo Wiernych Tradycji Łacińskiej przy kościele św. Klemensa na Woli pragnie gromadzić katolików którzy chcą uczestniczyć w liturgii Mszy świętej oraz w innych sakramentach sprawowanych według nadzwyczajnej formy Rytu Rzymskiego. Podejmowana tu refleksja duchowa, liturgiczna i intelektualna pozwala nie tylko pielęgnować tradycyjne formy pobożności ale i podejmować tematykę związaną z liturgią, nauczaniem Kościoła jak również współczesnymi dziedzinami chrześcijańskiego życia.