Święto to ustanowione zostało około roku Pańskiego 1683

(Zdania wielu Świętych o własnościach przenajświętszego Imienia Maryi.)

Po boskiem Imieniu Jezusa, nie ma ani na ziemi ani w Niebie wyższego i zbawienniejszego dla nas Imienia, nad przenajświętsze Imię Maryi, na którego to uczczenie szczególne, dzień dzisiejszy jest przeznaczony.

„Najchwalebniejsze Imię Maryi, pisze święty Alfons Liguory, które nadane zostało Matce Bożej, nie na ziemi wynalezionem zostało, ani ułożone rozumem ludzkim, ani według ich woli obrane, jak to ma miejsce ze wszystkiemi innemi imionami które ludzie sobie nadają: lecz pochodzi ono z Nieba, i samo to miłosierdzie Boże nadało je przenajświętszej Pannie. Tak utrzymują: święty Hieronim, święty Epifaniusz, święty Antonin i wielu innych najwyższej powagi w Kościele pisarzy."

Niektórzy z tych sądzą, że przyniesione zostało Ono przez Anioła z Nieba, a święty Piotr Damian powiada, że je Pan Bóg wydobył ze skarbów swojego Bóstwa umyślnie, aby takowe nadać przenajświętszej Pannie, i przydaje tenże Doktor Kościoła, że imię to według źródłosłowa wschodnich języków, pomiędzy innemi znaczeniami zamyka i to: że Bóg jest z mojego pokolenia. Z tego też powodu pisze Benedykt XIV Papież, Imię to w takiej dawniiej było czci u chrześcijan, że Go nikomu na chrzcie świętym nie ośmielano się nadawać, podobnież jak byłoby więcej niż nieuszanowaniem Boskiej osoby Jezusa, gdyby kto odważył się przybierać sobie Jego przenajświętsze Imię.

Według jednak najpowszechniej przyjętego w Kościele zdania, opierającego się na poszukiwaniach świętego Krzysztofa Biskupa, i świętego Anzelma Doktora Kościoła, bardzo biegłych w dawnych językach wschodnich Marya znaczy Pani, Panująca, Władczyni, Królowa, co  wszystko najwłaściwiej odnosi sic do przenajświętszej Matki Bożej, Pani, Władczyni, Królowej, nad ziemią i Niebem panującej. „Ani na ziemi ani w Niebie, powiada święty Franciszek Seraficki, nie ma po najsłodszym Imieniu Syna Twojego o! Maryo, imienia któregoby wezwanie tyle łask, takiej nadziei, tyle pociechy nam przynieść mogło, ile wezwanie Twojego! „Błogosławiony kto Imię Twoje o! Maryo miłuje, czci i wzywa, pisze święty Bonawentura Doktor Seraficki, miłosierdzie Twoje cieszyć go będzie w jego cierpieniach, a Twoje pośrednictwo wszechwładne, zeszle mu największe łask zdroje, z któremi dusza jego obfity owoc na życie wieczne wyda.“ I w innem miejscu mówi tenże Święty: „O! najbłogosławieńsze Imię Maryi! jakżebyś przesławnem być nie miało, kiedy samo już wezwanie Ciebie jest źródłem łask najszczególniejszych. Przedziwnem i na wieki chwalebnem jest to Imię Twoje! kto je wzywa z ufnością, i w godzinie śmierci nie strwoży się. Pokój bowiem i pokój wielki, tym którzy czczą Imię Matki Boga, i często je z pobożnością na ustach mają.“

„Imię to jest tak święte i taką posiada własność, powiada błogosławiony Rajmund Jordan Opat, że całe Niebo raduje się, ziemia się weseli, Aniołowie się cieszą, ile razy Marya wezwana. Cała przenajświętsza Trójca, obdarzyła Cię Maryo Imieniem tem, aby na jego wymówienie, padały na kolana wszystkie mocy niebieskie, ziemskie i piekielne.“ — „Jeśli na cię zwaliły się przeciwności, powiada błogosławiony Albertus wielki i jakby o ziemię cię już obaliły, wzywaj Imienia Maryi: Ona i upadłych podnosi i zabitych wskrzesza.“ „Imię Marya, mawiał święty Antoni Padewski, nad miód jest dla ust słodszem, milszem dla ucha niż najdźwięczniejsza melodya, większą nad wszelkie inne pociechą dla serca.“

Sławny w Kościele z nauki Alan Benedyktyn pisze: „Jakież imię po imieniu Jezus, jeżeli nie Imię przenajświętszej Panny, bardziej powinno być w świecie całym sławione? któreż częściej wymawiać powinny usta chrześcijańskie? Słusznie je też Pismo Boże porównywa do rozlanego przedziwnej wonności  olejku, którego zapach wszędzie się rozchodzi.“ Lecz święty Anzelm, co więcej utrzymuje: „Niekiedy, powiada on, prędzej dostępuje się zmiłowania Bożego, gdy się wzywa Imienia Maryi, niż gdy się wzywa Imienia Jezusa.“ Przez co nie chce wcale powiedzieć święty ten Doktor Kościoła, żeby Marya miała większą od Jezusa potęgę, lecz że jej pośrednictwo jest takiej siły i wagi, iż zdarza się że kiedy sami nie zasługujemy w żaden sposób, aby Pan Jezus nas wysłuchał gdy Go o co prosimy, nie odmówi nam tego, gdy się za nami wezwana przez nas przenajświętsza Matka Jego wstawi.

Wstawienie się zaś Jej jako Matki do Syna, poczytuje święty Bernard wszechmocnem, nazywa bowiem władzę jaką Marya posiada nad Jezusem: wszechmocnością błagalną.  Ztąd też w tak pocieszający dla nas grzeszników sposób, odzywa się święty Alfons Liguori wielki Matki Bożej kochanek: „Daj mi, pisze on, najzatwardzialszego grzesznika jaki tylko być może, chociażby zupełnie pozbawionego nadziei zbawienia, niech on tylko wezwie Maryą jako Matkę nieprzebranej litości, a taką jest potęga tego Imienia, że serce jego w tejże chwili się zmiękczy najcudowniej, bo Ty to o! Maryo! przywodzisz grzesznika każdego do ufności w miłosierdzie Syna Twojego, i do nadziei dostąpienia od Niego przebaczenia.“

Sama przenajświętsza Panna powiedziała w Objawieniu świętej Brygidzie, że grzesznik największy, byle wezwał Jej Imienia, w tejże chwili szatan go odstąpi. I inną razą Matka Boża powiedziała tejże Świętej, że złe duchy tak obawiają się Jej Imienia, i z taką czcią zmuszeni są być dla niego, że skoro je usłyszą wymówione, wypuszczają ze szponów tę nawet duszę, którę już w nich trzymali. A także, że jak źli Aniołowie oddalają się od grzeszników, którzy wzywają Imienia Maryi, tak nawzajem święci Aniołowie zbliżają się do dusz sprawiedliwych, za każdą razą gdy one toż Imię pobożnie wspominają. Święty Herman utrzymywał, że jak oddychanie jest znakiem życia, tak częste wzywanie Imienia Maryi, jest znakiem, że albo już łaska w nas żyje, albo że odżyje wkrótce. Święty Liguory szczególnie poleca, aby do potęgi Imienia tego uciekać się w pokusach nieczystych, i do tego stopnia każe nam ufać potędze Imienia Maryi, że powiada, iż gdy kto walcząc z pokusami przeciw tej cnocie, wątpi czy na nie zezwolił, jeśli przypomni sobie że wśród nich wzywał Imienia Maryi, może to poczytywać za znak że im nie uległ. W każdym więc podobnym razie, powiada święty Bernard, Imienia Maryi wzywać należy: „W niebezpieczeństwach, w uciskach, w trapiącej cię wątpliwości, o Maryi pamiętaj, Maryi wzywaj. Nie wypuszczaj Jej z ust Twoich, nie wypuszczaj z serca. Za tą Gwiazdą idąc nie zbłądzisz, Jej wzywając rozpaczy ujdziesz, gdy cię ona wspierać będzie, nie upadniesz, pod Jej opieką niczego się nie ulękniesz, pod Jej po-średnictwem trudu nie poczujesz, i w końcu za Jej miłosierdziem, dojdziesz do portu zbawienia.“

Święta Brygida w swoich objawieniach, słyszała razu pewnego, że Pan Jezus powiedział przenajświętszej Matce swojej, iż ktokolwiek z postanowieniem poprawy, wzywać będzie z ufnością Jej Imienia, otrzyma trzy wielkie łaski: 1-o doskonały żal za grzechy, 2-o możność zadośćuczynienia za nie, i 3-o zdolność dojścia do doskonałości, a na koniec i chwałę wiekuistą, gdyż przydał w końcu Zbawiciel mówiąc do Maryi: „Słowa Twoje o! Matko moja, tak są słodkie sercu Mojemu, że nie mogę nigdy odmówić tego o co Mnie prosisz dla tych, którzy pobożnie Imienia Twojego wzywają.“ Nic więc dziwnego, że święty Efrem  Imię Maryi nazywa kluczem do Nieba a święty Bonawentura zbawieniem tych którzy je wymawiają, gdyż, jak tłómaczy te słowa Alfons Liguory: „wezwać Imienia Maryi i być zbawionym jest to jakby jedną i tąż samą rzeczą.“ „Błogosławiony kto miłuje najsłodsze Imię Twoje o! Matko Boża, pisze Bonawentura, Imię Twoje jest tak chwalebne i przecudne, że wszyscy którzy pamiętają o tem aby je wzywać w godzinę śmierci, mogą nie obawiać się wszelkich wtedy napaści piekielnych.“ „O! jak słodką jest śmierć, woła święty Liguory, jak bezpieczną, której towarzyszy i którą osłania to Imię zbawienia, to Imię którego Pan Bóg dozwala wzywać w godzinie śmierci tylko tym, których chce zbawić”, co daj nam o! Maryo!

Święto dzisiejsze ustanowione zostało w roku Pańskim 1683, po wielkiem zwycięstwie jakie odniosły wojska chrześcijańskie nad Turkami w tymże roku pod Wiedniem. Muzułmanie, jak to już i w dawniejszych zdarzało się wiekach, i tą razą zagrozili byli całemu chrześcijaństwu, rozlawszy się w Europie. Wojska chrześcijańskie, które się im wtedy opierały, w nierównie mniejszćj były sile. Przybycie im na pomoc pod Wiedeń króla Polskiego Ja¬na III-go ze swojemi hufcami, i jego osobista waleczność, wyratowały cały świat, zagrożony już zawojowaniem przez nieprzyjaciół imienia Chrystusowego. Sobieski zdobyte na Turkach chorągwie, posłał Papieżowi Innocentemu XI, a ten Ojciec święty wiedząc iż głównie za wezwaniem to przenajświętszego Imienia Maryi Jan III stanowcze i tak ważne dla Kościoła całego odniósł zwycięstwo, ustanowił osobne święto na cześć przenajświętszego Imienia Matki Bożej, i w niedzielę na oktawie uroczystości Jej narodzenia, obchodzić je kazał.

POŻYTEK DUCHOWNY

To coś czytał o przenajświętszym Imieniu Maryi, a co wszystko wyszło z ust jak wielkich Jej czcicieli, tak i wielkich Świętych, bo to zawsze razem idzie, powinno cię pobudzić do serdecznego do Imienia Maryl nabożeństwa, i do szczególnej we wzywaniu Jego ufności. Stosuj się więc do polecenia świętego Bernarda, i we wszelkiej potrzebie duszy twojej, a szczególnie w jakiegokolwiek rodzaju pokusach, Imienia tego z ust i z serca nie  wypuszczaj.

Modlitwa (Kościelna).

Spraw miłościwie wszechmogący Boże, aby wierni Twoi słudzy, którzy pod zasłoną Imienia przenajświętszej Maryi Panny, opieką tej cieszą się, za tej też miłosiemem pośrednictwem, od wszelkiego złego uchowani zostali na ziemi, i do wesela wiekuistego doprowadzeni byli w Niebie.
Przez Pana naszego i t d.

Na tę intencyą: Zdrowaś Marya

Żywoty Świętych Pańskich... 1882